Knoflookboontjes

In een onbewaakt ogenblik liet ik het woord “knoflookboontjes” vallen op Twitter. Daar kwamen reacties op die ik kan samenvatten als volgt: “HOE?”
Ga ik vertellen.
Heel, heel veel jaren geleden, toen wij nog jong en onbenullig waren wat koken betreft, waren wij in Frankrijk en kregen wij boontjes met witte pikkeltjes erin. Wij eerst denken dat er iets engs met die boontjes was. Ja, je weet toch niet wat ze in zo’n raar ver land met boontjes uithalen? Nou dan? Dus wij heel voorzichtig proeven. KNOFLOOK! En niet zo’n klein beetje ook.

Sinds die tijd hebben wij nog zelden boontjes zonder knoflook gegeten.
Je kookt boontjes (rauw zijn ze niet te eten) en na het afgieten doe je er een klont boter in en (veel) knoflook. Even omschudden en klaar.
Het lijkt zo simpel maar er is toch wel iets interessants over te vertellen. Ja, je moet toch wat maken van zo’n stukje als dit dus ik klets nog even verder.
Als je de knoflook in hele kleine stukjes snijdt dan is de smaak gewoon knoflook. Als je echter de knoflookknijper boven de pan hangt en daar de tenen doorheen jast dan is de smaak behoorlijk veel sterker.

Ik ken jullie langer dan vandaag en ik weet nu al dat deze vraag gaat komen:
“Kun je in plaats van knoflook en boter ook knoflookboter gebruiken?”
Het antwoord is nee. Waarom niet? Omdat ik het zeg. Daarom.