Spijshuis De Dis in Delft

Het is altijd jammer als een bezoek aan een restaurant een teleurstelling is. Niet alleen voor de gasten maar ook voor de uitbaters. Toch valt er over ons bezoek aan Spijshuis De Dis weinig positiefs te melden. Een mooi bruin broodje met boter en vriendelijk personeel. Dat wel, maar dan hebben we het ook wel zo’n beetje gehad. Vooraf een zalmtaartje gevuld met garnalen en een dakje van crème fraîche. Zo uit de koelkast op tafel en het stond al een hele tijd in de koelkast. Er was zelfs twijfel of het wel die dag gemaakt was. IJskoud en dus weinig smaak. De Man had Brabantse ham (volgens de menukaart op de website bestaat dat uit drie soorten zalm!) en dat waren drie dezelfde hele dunne plakjes voor het niet geringe bedrag van 10,50. Het kleine schaaltje paté erbij was lekker.
Als hoofdgerecht een Lams kroon. Die was niet spectaculair maar ook niet slecht en de Delftsblauwe saus was er niet. Andere hoofdgerecht was een heleboel vissoorten in filodeeg. Bij filodeeg denk je aan krokant maar het was om de vis heen gevouwen en verder was er weinig mee gedaan. Veel vis. Zalm, garnalen en jacobsschelpen. Maar als de kwaliteit er niet is maak je met hoeveelheden geen indruk. Als garnituur bij beide gerechten hetzelfde. En rode kool smaak wel bij lamsvlees maar niet bij vis.
Het glas rosé vooraf was goed gevuld. Toen we echter onze verbazing uitspraken over het feit dat er geen rosé op de wijnkaart stond zei de serveerster: “Zeker vergeten.” Afijn, een mooi glas witte wijn bij het hoofdgerecht en dat bleek ineens maar een klein laagje te zijn. Veel minder dan de rosé die we vooraf dronken.
Aan het dessert zijn we niet meer toegekomen. Dat is jammer want er staan leuke desserts op de kaart. Hoe dat zo kwam? Door de enorme snelheid waarmee alles op tafel kwam. Bord van het voorgerecht werd weggehaald en direct verscheen het hoofdgerecht. Je krijgt niet eens de tijd om je wijn op te drinken. Dus ook geen tweede glas, laat staan een fles!
Op die manier ontwikkel je ook geen trek in een dessert. Slecht koopmansschap.
Je kunt een menukaart nog zo creatief omschrijven maar als je het niet waarmaakt komen de gasten toch niet terug.