Op twitter was iemand die vroeg naar een recept en dat moest dan voor drie personen zijn en niet meer dan vijf euro kosten. Ik weet niet meer wie het was. Toen dacht ik aan de spaghetti met gebakken uien en wilde de link sturen. En wat blijkt! Staat hij nog helemaal niet op de blog. En dat is ook wel verklaarbaar want het recept is overal te vinden. Het is een Venetiaans gerecht en staat ook in het boek Venetië van Russell Norman.
Maar uiteraard zijn er wel wat variaties te bedenken die het wat spannender maken. Alleen is het dan niet meer de originele spaghetti met gebakken uien uit Venetië.
We maken eerst de schotel zoals die in het boek staat.
Voor 4 personen
6 middelgrote uien
2 el extra vergine olijfolie
200 ml kippenbouillon
400 gram gedroogde spaghetti
Grote klont boter
Zoutflakes
Versgemalen zwarte peper
Handvol peterselieblaadjes gehakt
100 gram parmezaan, geraspt
De uien pellen en in ringen van ongeveer een halve centimeter snijden. Bak ze in de olijfolie op een laag vuur en fruit ze zachtjes. Zo’n 12-15 minuten en regelmatig roeren. Ze mogen niet aanbranden. Ze moeten glazig worden met hier en daar een bruin plekje. Doe de bouillon erbij en verhit alles nog 10 minuten. Laat maar heel zachtjes borrelen.
Kook de spaghetti al dente en laat hem uitlekken. Vervolgens mag hij in de koekenpan bij de uien. Meng alles samen met een klont boter en flink wat peper en zout, de peterselie en driekwart van de parmezaan. Goed mengen en op voorverwarmde borden serveren. Dan mag de rest van de parmezaan erover.
De variaties zijn simpel. Doe er uitgebakken spekblokjes door. Of doperwtjes uit de vriezer. Die kunnen er tegelijk met de spaghetti bij. Ook lekker zijn zachte fijngesneden tomaatjes uit de olie of gehalveerde kerstomaatjes. Kleine roosjes beetgare broccoli of blokjes ham (of allebei). Courgette en/of aubergine in blokjes die je dan eerst even bruinbakt in een andere koekenpan. En de allerspannendste is dat je de parmezaan vervangt door pittige gorgonzola. Aan tafel mag er dan nog wat parmezaan over.
De mogelijkheden zijn eindeloos maar het simpele basisrecept is op zich al erg de moeite waard. Al vind ik 100 gram pasta een beetje aan de zuinige kant.
