“Alles proberen en liefst meerdere keren.” Zie hier ons motto als het om eten gaat. Maar sommige dingen komen er niet van. Oesters bijvoorbeeld. Ik wilde altijd al eens zo’n ding naar binnen slurpen maar vond het ook wel een beetje griezelig. En ineens was het zover. Ik kreeg onverwacht oesters op mijn bord. Derhalve maar in het diepe gesprongen. Hoe dat was? Ga ik vertellen. Ik had iets echt bijzonders verwacht. Er wordt tenslotte altijd zo’n ophef over oesters gemaakt. Ik vond het helemaal niet bijzonder. Het voelt in je mond als een niet helemaal gaar gekookte mossel. Niet zo snotterig als ik gedacht had maar ook weer niet iets waar je op kunt kauwen. Het is erg zout. Een echte zoute hap. Hier en daar een vleugje haring maar dan veel zouter. Met spanning zat ik te wachten tot de smaakexplosie zou komen. Die kwam niet. Het was gewoon niks bijzonders. Een hele zoute hap met een slok zout water. En dat terwijl er zoveel lekkere vis op de wereld is. Wat een gedoe om niks zeg.
Maar in ieder geval ben ik nooit meer bang van oesters.
ik had precies hetzelfde cornette. uit eten met allemaal visjes als voorgerecht bewaarde ik de oester tot het laatst, want dat zou pas echt iets bijzonders zijn. Niet dus een glibberige hap uit de zee. Geef mij dan maar een mossel.
Toen ik vorig jaar voor het eerst een oester proefde, was mijn eerste gedachte ” ’t is gewoon een zoutwatersnotje”. Doel van het proeven was om te kijken welke wijn het beste zou passen: champagne of sherry. Ik zeg: zonde van welke wijn dan ook, geef me maar water om de vieze smaak weg te spoelen…
hahahaha… precies dezelfde ervaring als alle dames hier! In een frans kooktijdschrift las ik ooit een geweldig recept om ze te gratineren. Echt, dan is het lekker. Dit lijkt er een beetje op: http://www.cuisine.tv/index.cfm?co_id=2127 Je kunt er ook soep van maken: http://www.cuisine.tv/index.cfm?co_id=23710. Gelukkig doen de Fransen er nog iets mee, want zo’n hap glibberig zou water vind ik niets.
Nog nooit geproefd en ook geen plannen in die richting. Oesters, dat lijkt me nou net helemaal niks.
Je moet een oester leren eten, ik hou alleen maar van platte oesters. De eerste is niet zo lekker en echt een zoute slok, maar als je er een paar meer eet met een beetje vers gemalen peper dan ga je ze steeds lekkerder vinden. Dus ik zou zeggen, laat het niet bij die ene oester.
Afgelopen vrijdag een mandje (24 stuks) gekocht en zowel gister als vandaag ieder (man en ik) 6 oesters gegeten. Heerlijk met versgemalen peper en citroen. Gelukkig maar dat smaken verschillen. Voor mij is een oester met een prettig glas wijn een FEEST!!!
Hallo.
Ik heb verschillende keren een oester gegeten, maar moet zeggen dat, tot op heden, de smaak een ietsje tegen valt.
Afgezien daarvan vraag ik me af of de oester nog leeft wanneer je hem naar binnen (slurpt) laat glijden.
Vriendelijke groeten. Frans.
Dag Frans.
Nee. Op het moment dat je hem losmaakt van de schelp is het gedaan met de oester.
Maar hij is dus nog maar net dood voor je hem inslikt. Of dat erger is dan lang dood weet ik ook niet. Lijkt mij niet.
Hoi,
Ik heb er ook ooit één geproefd, en vond er ook niet veel aan. Niet echt heel vies, maar gewoon niks.
Laura
[quote]maar ook weer niet iets waar je op kunt kauwen.[unquote]
Dit is nu precies waarom de smaakexplosie uitbleef……
Het is met oesters net als met wijn, je moet ze goed “kauwen”, zodat alle smaakpappillen (ook die onder de tong) hun werk kunnen doen !
Verder is de smaak, behalve van het zeewater, afhankelijk van de bodem “het terroir” , weer zoals bij wijn, en de smaken kunnen dus per regio zeer verschillend zijn…..
Gewoon bij een volgende gelegenheid opnieuw proberen, zou ik zeggen…..echt de moeite waard…..
Groet
Degenen die beweren dat het vocht uit een oester zeewater is hebben nog nooit zeewatergeproefd
Beste lezer(s)
Voor dat jullie kunnen zeggen dat een oester zout, snotterig en papperig is, probeer de volgende keer eens wat verschillende oesters zodat je kunt vergelijken.
Bijv. gillardeau,prat ar coum,fine de normandie,fine de claire. Dit zijn verschillende smaken oesters van verschillende bodems. De ondergrond van een oester en stroming van het water zijn van belang voor de smaak.
M.v.g
Marcel van den hoven.
Met oesters eten is het als met seks, je moet het leren. En de eerste keer is meestal niet veel aan. Dat je denkt: maken ze hier nou al die drukte over?
Maar blijf proberen. Schrok die oester niet meteen naar binnen, laat liggen op de tong, of eronder, beetje mee spelen, wat schuiven, tikjes geven, wachten tot hij wat terug gaat doen. Iedere keer wordt het beter. Succes!