Er bestaat, althans voor mij, een prachtige manier om het leven tot op het bot te doorgronden en dat is winkelen in de supermarkt. Niet met je boodschappenbriefje langs de rekken razen en alles in je wagentje smijten wat je nodig hebt maar langzaam, heel langzaam langs rekken lopen met produkten die je nooit koopt en de gebruiksaanwijzingen lezen. Daar leer de je mensheid kennen en daar zie je wat er omgaat in deze maatschappij. Wat is er mis met ons? Wij komen tijd en creativiteit te kort. Dat is wel duidelijk. Er is een nieuwe broodmix van Koopmans in de smaak Salami/knoflook. Het is heel duur en hoeft niet de rijzen (tijd !) en wat moet je er zelf nog aan toevoegen? Salami ! (creativiteit). De gekheid ten top. Maar het kan nog erger. Ik zie grote dozen die amper in mijn mandje passen met “Wereldmaaltijden”. Nooit geweten dat er zoiets bestond als wereldmaaltijden. En wat moet ik daar zelf nog bijsmijten? Groente, vlees en rijst. Wat zit er dan in die doos? Het duizelt me maar ik zet door, ik ben niet bang. Pastasauzen (heel duur) die uit niets anders bestaan dan gemalen tomaten en wat kruiden, kant en klaar stoommaaltijden (nog duurder) die je waarschijnlijk achterlaten met een gevoel dat een patatje oorlog er nog wel in zou gaan. Flessen met spul waar je alleen maar water bij gooit, even schudden en dan heb je pannenkoekenmix. De wereld is gek geworden en wij sponseren dat. Blijkbaar is er vraag naar. Tijd hebben we niet meer en creativiteit al helemaal niet meer.
Wat is er fout gegaan met bloem, eieren, melk en een snufje zout? Waarom maken we ons druk om zeehondjes wier kopje wordt ingebeukt door een werkeloze Canadase visser en eten we wel kant en klare plofkippen en voorgeroosterde gemartelde biggetjes? In de supermarkt moet ik eerst langs 20 meter kant en klaargedoe dat versgemaakt nog geen 15 minuten nodig heeft om vervolgens te belanden in de zee van opgeleukte toetjes waar je het maagzuur bij kado krijgt en ik vraag me nog maar eens af: “Wat is er toch met ons?” Het verse deel, voor mensen die nog zelf koken, wordt kleiner en kleiner. Een aardappel schillen en koken om daarna zelf te bakken is een lachwekkende bezigheid geworden. We rukken een megadoos open om er een zakje uit te halen en binnen 10 minuten op tafel te zetten omdat …… ja omdat wat? We pletteren een Lonnie in de magnetron omdat ….. ja omdat wat? Tijd, tijd en creativiteit. We hebben geen tijd meer. We hebben geen zin meer. We willen zitten en hangen na een vermoeiende dag en om vooral niet ontspannen in de keuken te staan. Zelfs geen kwartier. Koken is voor veel mensen geen manier van ontspannen meer. Liever een zak euro’s neerpletteren en een kwartier besparen dan zelf nadenken. Het is de bedoeling van de fabrikanten dat we over 5 jaar maximaal 8 minuten koken nodig hebben om een avondmaaltijd te produceren. Dan denk ik aan die mediterrane landen waar mensen uren in de keuken staan en avonden aan tafel zitten om samen gezellig en lang te eten. Maar ja, die worden dan ook een stuk ouder dan wij. En wat doen mensen met de 10 of 20 minuten die ze besparen op een dag. Daar ben ik nou nieuwsgierig naar.