In de supermarkt zocht ik naar ‘helder, grote fitting, 60 watt, eigen merk’ (want goedkoper) toen een man van een jaar of zeventig op me afliep en vroeg: “Kunt u het vinden?” Nu moet ik even vertellen dat ik dol ben op oudere mannen. Bij voorkeur het Al Pacino tiep. Beetje nijdige kop en veel rimpels. Veel leuker dan al dat jonge grut waar ik de namen niet van kan onthouden en die allemaal op elkaar lijken. Derhalve ging ik direct over op mijn hulpbehoevende vrouwtjesstand (en neem van mij aan dat dat geen geringe acteerprestatie is) en zei met een hoog stemmetje: “Het is allemaal zo ongewikkeld die lampen.” De Oudere Man pompte zijn borst op en vroeg wat ik zocht. Ik keek wat onnozel op mijn briefje en lispelde: “Helder, grote fitting, 60 Watt, eigen merk.” Onmiddelijk schoot de ridder in aktie en plukte na enig zoeken de lamp uit de schappen. Hij legde hem ook nog voorzichtig in mijn wagentje. Nadat ik netjes dank-u-wel (goed opgevoed) gezegd had keerde de man terug naar zijn eigen vrouw en zei, met nog altijd opgepompte schouders: “Ik moest even dat vrouwtje helpen. Die kon geen wijs uit al die lampen.”
Toen ik met mijn boodschappen buiten kwam scheen de zon, net als in de afgelopen dagen. Maar vandaag leek het ineens echt lente. Thuisgekomen bleek ik niet de gevraagde lamp te hebben. Geeft helemaal niks. Het is toch lente.