Er stond een recept in de planning maar ja, ik kom net terug van de supermarkt en daar was het nog net geen oorlog dus daar moet ik even over schrijven. Ik word altijd heel rustig en kalm van veel drukte en overspannen mensen in de supermarkt. Je kunt er toch weinig aan veranderen en ook de mensen die PARDON PARDON PARDON PARDON roepen en doorduwen met hun wagentje staan straks in dezelfde rij bij de kassa. Het is net als auto’s die je zonodig moeten inhalen. Je ziet ze bij het eerstvolgende stoplicht weer terug. Het heeft allemaal geen nut en als het wel lukt om als eerste bij de kassa te zijn dan heb je die dag wellicht 2 minuten extra aan tijd. De moeite van het boos worden niet waard. Bovendien valt er ook veel te lachen in de winkels.
De meneer die ik vandaag in de supermarkt tegenkwam was HEEL ERG BOOS. Dat wist ik nog niet toen ik hem zag maar ik kwam er snel achter. Hij stond met zijn wagentje voor de glazen deur van de koelafdeling. Net 2 centimeter voor de deur die ik graag open wilde maken. Hij stond voor zich uit te staren dus ik dacht, die wacht op moeder de vrouw ofzo. Met mijn allerliefste vriendelijkste stem zei ik: “Meneer, als u een heel klein stukje achteruit wilt gaan dan kan ik er even bij.” Het was alsof ik de pin uit een defecte granaat trok.
“JE DENKT TOCH NIET DAT IK HIER %#@*&%@( #% OP DE TRAM STAANT TE WACHTUH ISSUT WEL? TERINGWIJF DAT JE DUR BEN.” Hij kwam achter zijn karretje vandaan en deed een stap in mijn richting. Een andere meneer met een fors postuur stapte tussen De Boze Man en mij in en zei zachtjes: “Hij is, denk ik, niet helemaal goed.” Dat vond ik geen opbeurend idee want iemand tegenkomen die ONTPLOFT en ook nog eens niet helemaal goed is, dat zijn avonturen die heel fout kunnen aflopen. Maar de blik van de aardige meneer, daar kalmeerde ik een beetje van en dat was fijn want ik had al visioenen van smijten en gooien en de wijkagent die waarschijnlijk later zou zeggen: “U hebt nog geluk gehad dat die mevrouw zich een beetje heeft ingehouden meneer.”
De Boze Man had zich inmiddels bedacht en had besloten het toch niet op een knokpartij aan te laten komen. Hij liep met een stijf gezicht en zijn borst vooruit langs mij heen op weg naar nieuwe avonturen. Hij duwde zijn wagentje voor zich uit alsof het gevuld was met goudstaven. Even overwoog ik om stiekem achter hem aan te gaan en op momenten dat hij niet oplette wat boodschappen uit zijn wagentje te vervangen door andere zaken Maar dat was bij nader inzien wellicht toch niet zo’n goed plan dus dat deed ik maar niet. Ik ben best verstandig zo af en toe.
En dat recept doen we volgende week. Beloofd.