Het origineel van dit recept staat (onder een andere naam) op boodschappen.nl en is uit 1999. Iemand heeft het klakkeloos overgenomen (met foto en al) en op Smulweb geplaatst. Ergens in 2005. Dat is niet slim. Want het recept klopt van geen kant. De schrijver/ster en de overplakster weten het verschil niet tussen deciliters, centiliters en milliliters. Als je doet wat in het origineel staat dan gebeuren er hele rare dingen en krijg je vast en zeker geen eetbaar ijs.
Uiteraard zag DeMan direct wat er mis was en werd het dus alsnog overheerlijk. Een nieuwe naam dus voor dit ijs en de juiste hoeveelheden. Daar gaan we.
Meten is weten en dus gaan we eerst een vorm zoeken. Ronde vorm, cakevorm, puddingvorm. Kies maar een leuke. Giet er een liter water in en kijk of het water zo’n 6 à 8 centimeter hoog staat en of je dan nog ongeveer 3 centimeter over hebt. Zo ja, dan weet je dat het past. Liever geen al te grote vorm nemen waardoor het ijs te laag wordt. Je kunt uiteraard ook kleine vormpjes nemen zodat ieder zijn eigen ijsje krijgt.
Klop 500 gram mascarpone met 0,5 liter (een halve liter = 5 deciliter = 50 centiliter = 500 milliliter) vanillevla of karamelvla, 40 gram (bruine) basterdsuiker en 2 kleine kopjes hele sterke espresso koffie (koud) goed door elkaar. Handig is om het in een plastic kom te kloppen want we gaan hem in de vriezer zetten. Anders wordt het geen ijs namelijk. Zet de keukenwekker en klop het mengsel ieder half uur even goed door. Op het moment dat het goed stevig is geworden en bijna niet meer door te kloppen is doen we de helft in de gekozen vorm die we eerst bekleden met plastic huishoudfolie. Er staat een schaaltje klaar met bitterkoekjes of Italiaanse koekjes en een schaaltje Amaretto. Haal de koekjes door de drank en leg ze op het ijs.
De rest van het ijs erop en als je nog koekjes over hebt dan leg je ook nog een laagje op de bovenkant. Nu kan de vorm de vriezer in.
Omdat het geen echt ijs is wordt dit heel hard. Veel harder dan gewoon ijs. Je moet de vorm dus bijtijds uit de vriezer halen. Wij zetten hem vier uur voor het serveren in de koelkast en een half uur voor het echt zover is uit de koelkast. Het mag best een beetje zacht zijn. Wij hadden geen Amaretto in huis en ik wilde ook geen fles halen want je hebt maar weinig nodig. Gevolg is dan (zelfkennis!) dat ik de rest van de fles opsnoep. Ja, niet in één keer, maar toch.
In plaats van Amaretto namen wij een paar cupjes Italiaanse koffielikeur. Je weet wel, van die Cafétique cupjes . Die overigens ook prima te drinken zijn bij het ijs. Gewoon als likeurtje. Of klop wat slagroom erbij en doe daar zo’n cupje door in plaats van suiker.
Nu dit ijs nog een keer maken met citroenvla en limoncello (in plaats van de koffie). Kan niet anders dan ook heerlijk zijn.
Ah sììì, koffie, ijs en drank. Dat moeten we uitproberen! Grazie Culinette 🙂
mmmm, snoepen!
alle zoetige likeurtjes/smaakjes zullen volstaan denk ik?
qua maatvoering: inhoudsmaten zijn altijd lastig vanwege onnauwkeurige bekers. Ik doe altijd alles met een weegschaal omdat bijna altijd geldt: 1 cl = 1 gr. Even makkelijk als nauwkeurig. En op meerdere pannen/kommen enz. heb ik met een stift het eigen gewicht geschreven voor als het tussendoor misgaat.
Als je likeursmaak maar past bij de rest kun je alles gebruiken. Sinaasappel lijkt me ook een fijne. En onnauwkeurige bekers zijn er veel! Mensen meten ook zelden na of de maatgeving klopt. Goeie tip van die stift.